Jone Calzada: «Etxetik irteteko independentzia da gehien faltan botatzen dudana»
Jone Calzada, Wisconsineko galdakoztarra
BINKE / 2025eko maiatza
Jaiotzez: Urreta, Galdakao.
Gaur egun: Eau Clairen, Wisconsinen.
Jaiotza urtea: 2009.
Ikasketak: DBH.
Zertan dabil: Irakasle lanetan.
Zeintzuk dira bizi izan dituzun aldaketarik nabarmenenak? Hasieratik gehien harritu ninduena diferentzia ordutegia izan zen eta egokitzen asko kostatu zitzaidan. Galdakaorekin zazpi orduko aldea dagoenez, hemen igaro nituen lehenengo asteetan oheratu eta oso goiz esnatzen nintzen. Janariari dagokionez, hemen kalitate ez hain handiko janaria jaten dute eta ia asteko egun guztietan jatetxeetan edo kanpoan jaten dute,. Hemen ia 10 hilabete igaro ondoren ere, janaria nire gorputzak txarto sentitzea egiten du. Bestalde, hemen ez dute inora oinez ibiltzen, distantziak oinez oso luzeak direlako, beraz, beti gidatu behar da eta ez dute garraio publikoa ere erabiltzen. Ikasketak hemen askoz praktikoagoak eta dibertigarriagoak dira han baino, ia ez da ezer memorizatu behar eta gehiengoa talde-lanak dira. Ikastolako kirolak aldiz, oso serio hartzen dituzte.
Zer du zure hango herriak, Galdakaok ez duena? Hemen bigarren eskuko erosketak oso normalizatuta daude eta denda handiak daude gauza praktikoekin. Eta ez dendak bakarrik. Asteburuko egun zehatzak planifikatuta dituzte, non jendeak bere etxe inguruan edo bere garajean merkatu txikiak sortzen dituen. Horretaz gain, hemen farmaziak supermerkatuak bezain handiak dira eta sendagaiez gain, gauza ezberdin asko aurki daitezke. Beste gauza bat oso gustuko dudana da janari azkarreko jatetxeek ‘drive thru’ izeneko gunea dutela, non kotxearekin pasatuz, janaria eskatzen duzu.
Eta alderantziz? Hemen ia ez dituzte garraio publikorik erabiltzen eta Galdakaon jende guztiak, gazteek nagusiki, mugitzeko erabiltzen dutela. Bestalde, Galdakaon leku guztietara joan zaitezke bi ordu egin behar izan gabe eta hemen ez. Halaber, Galdakaok ere entretenimendu gune asko ditu kanpoan, adibidez, parkeak edo tabernetako terrazak, hemen, ordea, jendeak gehiagotan etxeetan bateratzen dira.
Zeren falta somatzen duzu han? Familia eta nire bizitza osoko lagunen laguntza falta bota dut, eta horrek momentu oso gogorrak izateak eragiten du. Sukaldatzea eta kalitate onezko janaria faltan botatzen ditut ere. Eta azkenik, eta agian gehien falta zaidana, etxetik irteteko independentzia da, oinez edo autobusez nahi dudan lekuetara joan ahal izatea, adin nagusi batek lagundu beharrik gabe. Jaien falta ere somatzen dut.
Gure herriaz hitz egiten badiezu hangoei, zeren inguruan aritzen zara bereziki? Normalean beti kontatzen diet nola leku guztietara ibili gaitezkeen eta asko inpresionatzen dira, edo nola Galdakaoko festak bezalako garaietan berandura arte geratzen garen, erromerietan, barraketan, edo txosnetan. Gainera, ikastolako kirolak ez ditugula ere azaltzen diet, hemen oso normalizatuta dagoen zerbait delako. Baina gehien hitz egiten dudanaz futbola da, hemen soccer deitzen diotena, eta nola han bizitzen eta disfrutatzen dugun
Zeintzuk dira zure etorkizunerako asmoak? Hurrengo uda pasatzera bueltatu nahiko nuke, 4th of July-eko festa famatua bizitzeko eta udako planak probatzeko. Abuztuan heldu nintzenez eta klaseak Galdakaon baino lehenago hasten zirenez ez nuen udako planak egiteko aukerarik izan.
