«(G)os(z)atzen», Irati Bediaga

Ertzetatik
Irati Bediaga Rementeria
BINKE / 2023ko iraila

Irailaren 10 ean suizidioaren prebentziorako eguna izan zen. Iaz Euskal Herrian 232 pertsonek uko egin zioten bizitzeari. Kopurua asko handitzen da uneren baten (edo gehiagotan) bai ala ez zalantza-borrokan egondakoengan jartzen badugu arreta.

Beti sentitu dut urruneko eta arrotz bere buruaz beste egitea erabakitzen duen hori. Eta berarekin kabreatzen nintzen apurtxo bat. Ez nuen ulertzen. Orain jarraitzen dut kabreatzen, baina hein batean ulertzen ere.

Uda honetan neure burua sentitu dut apur bat arrotz, eta haserretu naiz, eta eskerrak. Zeren bizitza bere horretan osotasunean ez bizitzea, dena kontrolpean eduki nahi izatea ere, autolesioa da, autobiolentzia da.

Gaixorik dago larregizko sumendia, baina gaixorik ere bere tokitik mugitzen ez den ur potzingoa.

Merezi dugu erretzen ez den mendia izatea, mugimendu zabalean dabilen erreka bihurtzea. Garelako euskal poeta gazteak, garelako fisioterapeuta bidaiariak, garelako antzerki eskolak zabaltzen dituzten artistak, garelako sukaldaritza eta bi alabak maite dituzten aitak, garelako hezkuntzaren iraultzan sinisten dugun irakasle askeak.

Merezi dugu buru osasunaz apurtxo bat gehiago arduratuko den osasun sistema publikoa izatea. Merezi ere taburik gabe, lotsarik gabe ikusten ez diren zauriez hitz egitea. Goitik behera inposatutako tiritak kendu eta berdinetik berdinerako soa eta solasa bilatzea. Existitu behar ez litzatezken ganbaretatik irten eta existitzen ez diren eskaparateak apurtzea.

Bitartean eta ondoren ere, jarraituko dugu elkar-zaintzen, komunitatean mimatzen eta batez ere nork bere burua (G)os(z)atzen.