Iñaki Ibargarai Arana
BINKE / 2017ko apirila

Mikel Azanzari

Gogoratzen haz, Mikel, lehenengoz 90. hamarkadan batu ginala. Orduan Luis Beroiz handiak eta biok Eguzkibegiko umeak entrenatzen ginduazan eta hi, orduan bere, Txutxi Uribegaz, oingo alkatearen aitagaz, kirol-arduraduna hintzan. Zenbat behar ume bihurri hareek hara eta hona eroaten eta hi enpadu hareetan dana koordinatzen ze nik beti ezagutu haut zer edo ha antolatzen, halanda ze, ostean BIEn sartu hintzan. Gerora Adiskideko batzan sartu eta bertan gengozala Zearrak eta Karmelo Ariznabarretak jokatu juezan partidak antolatu ginduazan Ibilaldia Galdakaora etorri zanean. Baina kirola heuk egitea bere gustuko heuan. Akordako haz Adiskidek helduentzat antolatzen ebazan txapelketakaz. Hik Zuloaga izaten heuan atzelari eta aurreko jokoa egin gurean ibiltzen hintzan. Hori bai, finalaren egunean Mezok izar barik baina distira askogaz prestautako bazkari ederragaz bardintzen ginduazan «galdutako» indarrak. Kirola eta lagun-artea, horrexek zoazan hire bi jiteak. Kalean topau ezkero beti lotzen hintzen, beste barik «Zelan?» itauntzeko. Eta azken egunean bere halantxe egin gura heuan: kirol apur bat eta lagun-artea buztartu, baina ezin. Ordutik hona ez gaiozak kalean ikusi. «Non hago, ze larr…»